HUG THE BILL

Zaterdag 2 mei plan: van Weymouth naar Torquay (de Engelsen zeggen torkie). Tis een lastige planning , ook al worden we er ondertussen rete handig in. Er zijn wat dilemma's: de ronding van de kaap "portland Bill" schijnt een boefje te zijn, dan zijn er eigenlijk geen uitwijken onderweg behalve 1 klein anker baaitje (op ankeren zijn we nog niet echt los met deze boot maar als het moet dan kan het) Het is een stuk van 55 NM maar met tegenwind wordt het vast wat langer en komen we dan nog met daglicht in een onbekende haven aan? Als dat niet lukt gaan we dan door en waar willen we dan landen en hebben we genoeg te eten en zijn we fit genoeg? ...

Affijn je snapt het al, wij zijn vroeg gaan slapen, zijn om 0100 uur opgestaan en waren precies om 02:05 uur onderweg. WAT een bikkels he:)
We verwachten onderweg windkracht 3-4, uit NW en matig zicht. We kregen echter : in de nacht 0-13 knopen en in de loop van de dag 20-33 knopen, de richting was WNW, we hadden veel zon (rooie koppen) en heel goed zicht.
Omdat we wind tegen hadden hebben we over de reis 14 uur gedaan en in plaats van 55 liefst 77 NM afgelegd. Super zeil weertje. Met prachtig uitzicht op de Engelse Riviera!
We noteren: zaterdag 2 mei 2009 aangelegd om 16:30 uur UTC in Torquay Harbour 50.27.4' N/ 03.31.6' W

Torkie harbour by dee

Torkie harbour vanaf de boot by nite

Noot over hoe je ons zo vroeg het bed uit krijgt;):
De race (het stuk water waar het hard stroomt omdat er versmallingen in zitten) van Portland Bill werd in onze pilot bloedstollend omschreven..." de zee bij Portland Bill is een berucht vreselijk oord. Het heeft oorlogsschepen, vrachtschepen, trawlers en jachten opgekauwd en ingeslikt, waarvan de wrakken onder water op de kaart staan aangegeven als een insectenzwerm van dubbele dolken".. enzo gaat het nog even een A4tje door met beschrijving van de verschrikkingen die hier ons zeker te wachten staan.
We lezen nog even door en overleggen dan met de locals: Er zijn 2 mogelijkheden. 1 = ga kort om de "Bill" heen (niet verder dan 3 cables dat is 3 x 185 meter) 2= ga er super ruim omheen minimaal 3 NM afstand houden.
De korte route is voor de locals een hele logische en zeer makkelijke manier want het scheelt enorm veel tijd en kilometers. Het enige wat je in acht moet nemen is het weer (het moet niet stormen tegen de stroom in bij opkomend tij) en je moet zorgen dat je met 'slack' (precies tussen hoog en laag water in) bij Bill bent. DE uitdrukking voor zo'n strakke passage heet hier "hugging the Bill" en volgens de havenmeester is het juist NU perfect weer om het voor de eerste keer te doen. Vette knipoog!

Zeer tempting maar we kiezen uiteindelijk toch voor een ruime passage omdat het stikdonker is als we er langs komen. En voor zo'n giga historische plek is het toch wel een beetje zonde als we het niet kunnen zien. Het voordeel is dat we met 'slack' rond de Bill gaan EN met daglicht nog een onbekende haven binnenlopen.