woensdag 23 december 2009

KABALEBO

Kabalebo ligt midden in de djungel. 150 NM ten zuidwesten van Paramaribo.
1 uur en 7 minuten per Cessna Caravan. We vliegen over een klein stukje stad en verder is er alleen maar "broccoli" of moeras ondergrond te zien.

...de broccoli van midden Suriname...

slush, slush (geritsel van natte bladeren)
thjinggggg, thjinghhhh (geluid van een bij die een cirkelzaag nadoet)
krietjebie, krietjebie (de roep van de geel zwarte chrietjebie)
snuf, snuf, snuf (gesnotter van iemand die moe en bezweet is en het niet meer op kan houden)



...een paddestoel met een haarnetje...

Het zweet parelt op mijn bovenlip en aan de andere kant verdwijnt het luie vocht ruggelings in mijn broek.Ik heb overal jeuk. Van de vele vliegjes en mugjes en van spinrag en zweet.
Mijn reukorgaan maakt overuren terwijl zij probeert de zuurzoete bedwelmende geuren van de djungel te onthouden.Ik ben bijna wanhopig.Vandaag weet ik hoe een Boa Constrictor ruikt, maar weet ik dat morgen nog?



... de rivier zit vol met piranha's, waterslangen en kaaimannen ...

Geen geluid is bekend. Ik hoor de meest bizarre geluiden die dan bij navraag gewoon het geluid van de wind of de regen blijken te zijn.De "cirkelzaag" wordt een bij (ik heb hem niet gezien, alleen gehoord, maar aan het geluid te oordelen is en een bij van een meter doorsnede ofzo)en de roep van een papegaai, ara , toekan of aap kan ik met geen mogelijkheid uit elkaar houden. Alleen de sirene-achtige waarschuwings kreet van de "bospolitie vogel blijft me bij.

...lekker baden in de mooi-mooi waterval...

Ik kom ogen tekort. Ik kom trouwens een heleboel zintuigen tekort. PLUS geheugenruimte. Wie heeft er nog een harde schijf voor mij?

...Benido vertelt een enthousiast verhaal...

Onze gids Benido staat plotseling stil en aan de uitdrukking op zijn gezicht te zien luistert hij intensief.Ik ken dat. Straks heeft hij het geluid gelokaliseerd en wijst onseen Toekan, een zwarte boskip met knalgele snavel, een reuze ijsvogelof een groep kapucijner aapjes. Daaronder zien we ook een familie doodskop aapjes. Die profiteren van het feit dat de kapucijners af en toe wat eten laten vallen.


...aan de onderkant van het schild kan je zien watvoor sexe 'het' heeft...


Onderweg vinden we de ingang van het hol van een gordeldier. We leren meteen dat we daar voorzichtig moeten zijn omdat de ingang vaak ook gebruikt wordt door de " bushmaster" , een giftige slang.We tillen een moeras schildpad op en weten nuhet verschil tussen een mannetje en vrouwtje te onderscheiden.


...de stoerste leden van de groep beklimmen "misty mountain". Zij krijgen daar een oorkonde voor...

De paardenvijgen die we vinden horen bij een Tapir en bij menige plant en boom laat hij zien hoe je die als gebruiksvoorwerp of medicijn kan aanwenden. Kinine is bitterder dan ik dacht, maar of ik die boom of struik ook in mijn eentje ga herkennen is een grote vraag.

...een van mooie liaan soorten die we zien...

De finale van de 'bush' tocht is de mooi-mooi waterval. Daar kunnen we spelen, baden en poedelen en de meegebrachte lunch verorberen.

...in de oksels van de woudreuzen leven de mooiste planten in volmaakte symbiose...
De terugweg is vandaag easy: klein stukje terug lopen naar de Kabalebo-rivier en dan met een korjaal terug. We hebben mazzel. Er is net genoeg water gevallen om een aardige waterval te zien en om de rivier NET begaanbaar te maken voor de grote korjalen.



...terug met de korjaal...

Terug in het kamp kunnen we douchen op onze eigen kamer, een grondige "teken-controle" houden en daarna aan de grote tafel samen wat drinken, chillen in een hangmat, een spelletje doen, wat lezen, praten en vervolgens dineren.
...Kabalebo Resort losse huisjes aan de overkant van de rivier...

maandag 21 december 2009

DOMBURG- AAN DE WATERKANT


...Rebel aan de mooring op de Suriname Rivier...

Ons huis ( de Rebel) ligt de maand december in Domburg, Suriname. De "waterkant " van Domburg is een modderig pleintje met winkeltjes en warungs (= kleine eethuisjes)

...dinghy's aan de waterkant in Domburg...

Wij zitten meestal bij Warung Rita, waar we voor een habbekrats heerlijk Javaans kunnen eten. Daar ontmoeten wij om 17 uur de andere boatties die er rond die tijd een Djogo (Surinaams biertje) komen snoep-drinken.
Dan smeden we snode plannen om samen een auto te huren, de was te roggelen, zeilverhalen te horen en/of een gezamenlijk kerstdiner te houden.

...zeilboten aan de mooring op de Suriname rivier bij Domburg...

Er liggen momenteel een stuk of 10 NL zeilboten aan de mooring. En we verwachten er nog een stuk of 6. Wie NA ons binnenkomt moet gaan ankeren want alle moorings zijn nu bezet.
Wij liggen helemaal achterin, dichtbij de kant in 7 meter bruine -rivier- soep.
...de boot van Sofia met daarnaast het "petflessen eiland"...

Precies tussen het petflessen (150.000 stuks!) eiland van Sofia en het boven-modale huis met dito motorjacht van Winston Boogaarde in. Een rasechte AA lokatie zegmaar!


...De stek van Winston...

Vier keer per dag hebben we een ander uitzicht doordat deze snelstromende rivier onder de invloed van het getijde beurtelings van-en-naar de oceaan stroomt.
Als we naar Paramaribo willen gaan om inkopen te doen, verder op reis willen gaan of om een internet stek te zoeken dan gaan we met ons bijbootje (dinghy) naar de "waterkant". We leggen hem met een paalsteek vast aan het houten trapje. Daar pakken we de plaatselijke bus en reizen een kilometer of 10 noordwaarts.

... Paramaribo vanuit de lucht...

Dat kost meestal een uur of 2;))haha maar dat is geen probleem (no spang zeggen de Surinamers: no hurry, no worry) tis hier namelijk lekker warm (maar een graadje of 30 in de schaduw). We vinden het wel erg jammer dat we eerste witte Kerst in vele jaren zullen missen! Maar we zullen aan jullie denken met Kerst en op Oud-en-Nieuw!!

vrijdag 4 december 2009

SURINAME - de eerste dagen-

Vrijdag 4 december 2009

Wij hebben wel IETS met Suriname. Kees heeft 35 jaar geleden een (1) jaar lang in zijn diensttijd in het Surinaamse oerwoud rond lopen hakken, Trees heeft 6 jaar in Groeneveen in de Bijlmer gewoond en wij kennen Robbie 'the flying Surinam'.

We zijn nu 4 dagen in Suriname en hebben het hier zee-eer naar onze zin. De eerste paar dagen worden volkomen in beslag genomen door het verkennen van de nieuwe omgeving en het regelwerk rond de ambtelijke molens van vreemdelingen politie, visum bureau, vreemdelingenpolitie….kortom de immigratiepapieren verzorgen. Als je Braziliaan bent kan je hier het land ZO inkomen , maar als NL-er (en belangrijke geldverstrekker) moet je eerst een visum regelen en kopen voordat je legaal in het land mag verblijven. Maar OK het is zo, dus gaan we in de molen mee.

De Rebel ligt aan een mooring in Domburg een kilometer of 10 ten zuiden van Paramaribo aan dezelfde rivier. De processen van de December moorden van 1982 zijn weer bezig en dus kunnen we een paar dagen lang niet rechtstreeks naar de hoofdstad, maar moeten we via een omweg. In de krant lezen we wie er zijn gehoord en wat ze hebben verklaard.

Suriname is voor ons een waar Mekka, na de Kaap Verden. Het leukste is eigenlijk wel dat men hier NL spreekt en dat je in de supermarkt NL produkten kan kopen (gauw inslaan…NU weten we wat we nodig hebben onderweg) . Tis hier een beetje thuiskomen. Thuiskomen in een NL met een iets andere temperatuur van water en buitenlucht en met oerwoud en meer uitheemse varianten van onze planten, vruchten, groenten en dieren. Vergeleken met de Kaap Verden is dit een rijk land, al is het alleen al omdat het zo vruchtbaar en groen is. Daarnaast zijn de mensen bijzonder chill. Grappig: veel mannen lopen met hun vogeltje in een kooitje onder de arm rond. Het is totaal geen probleem om contact te leggen en een praatje te maken.

Voor het eerst ook hebben we contacten met andere NL boatties. En dat is leuker dan we verwacht hadden. Je bent soortement lotgenootjes. Vergeleken met maar een jaar geleden zijn er wel wat dingen in Domburg / Suriname veranderd. Er is maar 1 pasfoto nodig, de mooring kost nu 3,50 , captain Andre en Ludy zit er niet meer (boot is gezonken) , het visum bureau is verhuisd naar een andere lokatie en je moet je met een lange list melden bij de MAS. Maar Rita zit er nog en ook Biri de troeteljunk loopt nog rond.

We hebben een boekje met leuke trips gekocht, een Surinaamse simkaart geregeld voor de telefoon, de Kerstwinkel geplunderd en allerlei afspraakjes gemaakt. Samen met Akke en Ton, vliegers van Teuge en al 12 jaar wereld-onderweg met hun prachtige Jongert “Fides” komen we in het Surinaamse Djogo ritme. Ook Henri en Akke met hun dochters Silke en Lotte zijn inmiddels met hun Cat “waterman’ gearriveerd. Dat wordt weer eens ouderwets Sinterklaas vieren;))

De boot is schoon en de vuilnis is geloosd maar …de was , de reparaties en klusjes, het bijwerken van het blog, het vinden van een internet toegang en het regelen van de een nieuw fototoestel zitten nog in het verschiet…

Eerst moeten we het aanbod van de sleep boot kapitein van de MAS om een stukje mee tevaren de rivier af, niet afslaan. Je weet maar nooit watvoor avontuur dat vat inhoudt;))
Geen fotoos. Zodra mijn nieuwe toestel er is kunnen we het binnenland en het oerwoud in en hebben we mischien iets zinnigers te melden.

We willen hier wel het nieuwe jaar inluiden en daarna naar Tobago en vervolgens Trinidad!
Internet toegang is hier met een lantaarntje te zoeken en daardoor eigenlijk heel erg zonde van de tijd. Het wordt dus een mager - blog- maandje vrees ik.