OVER BRUGGEN EN BRUMA'S

Deze nachtfoto van het stadje La Goruna met links op de achtergrond de verlichte Hercules toren en rechts de wassende maan, is gemaakt door Kees tijdens een champagne momentje. Samen met Roel (alias Anthony) en Cees met een Cee hebben we gevierd dat we de tweede overtocht goed doorstaan hebben.

...La Goruna by nite gezien vanaf de Darsena Marina...

DIODE BRUG
Ik schreef al dat we motor probleempjes hadden. Tijdens onze overtocht, midden op de Golf van Biskaje, kwamen we erachter dat de dynamo onze accu’s niet bijvult. Dat is niet zo leuk. Om kort te gaan slaap je daar niet echt lekker van. Gelukkig had Kees die dag slimmetjes gegeten want hij wist het probleem te vinden en met startkabels een soort ’bypass’ te maken.

...de boosdoener: de diode brug: Van een van die 3 puntjes is er 1 stuk...
Een van de eerste akties voor ons in La Goruna was dus uiteraard een probleem-analyse maken en een oplossing voor de diodebrug vinden. Via de havendienst en de plaatselijke zeilwinkel kwamen we terecht bij een elektronica winkel midden in de stad. Berregie-op- berregie- af met Tfietsje. Daar werden we geweldig geholpen door Edelmiro die ons wel een paar losse diodes kon verkopen EN een mannetje (Blaskar) wist die daar wel een diodebrug van kon maken. Blascar maakte het waar. Hij testte de oude brug en we bespraken met hem de mogelijke oorzaak en eventuele oplossing. Binnen 2 uur lag er een nieuwe diodebrug voor ons klaar! Niet zo mooi ingegoten, maar het werkt!

...de nieuwe diodebrug van Blascar...

MARINA SECA (DROGE HAVEN)
We liggen sinds gisteren in de Marina Seca. Geen officiele marina volgens de boekjes, maar alles is goed geregeld hier. We komen hier terecht omdat er een dealer van Volvo zit en wij een oplossing zochten voor het feit dat we gewoon met de sleutel de motor niet meer kunnen uitzetten. Mmm beetje vreemd maar goed: tschijnt wel vaker voor te komen en geen fout van ons te zijn. Ook geen probleem van de motor: alleen een foutje in het contact. We hebben nu een knopje erbij (op het instrumenten paneel) waarmee we nu de motor uit moeten zetten.

...de Rebel in de Marina Seca...

BRUMA
Vrijdag 29 mei was het hier effe snel 30 graden. Zaterdag nog maar 12 of 13. Dat verschil is ZO groot dat er spontaan mist optreedt. We zagen ’s morgens een dikke band aan de horizon liggen en dachten dat er een flink front aan kwam , maar het bleek dus zeemist te zijn. Heel apart meteoroligisch verschijnsel. Erg mooi om te zien, erg gevaarlijk om in te gaan varen want (begerepen we van de locals) deze bruma of mist kan heel erg dik zijn.

...Rebel in Marina Seca, door de bruma/dichte mist zie je het achterland niet meer...

ALS IK NET OP EEN (1) BLOOT BEEN STA...

...foto Djen: auteur op de prince of wales pier in falmouth...

Ben je wel eens in de ‘Holly-Holly’ geweest? Het is een hele geinige kermis attractie. Moet je echt eens proberen als de kermis weer eens bij je in de buurt is. Je loopt een soort huis- vol -hindernissen -parcours af die er heel grappig en kleurig uitzien maar ze zijn er heel vals op uit om je te laten struikelen. En dat is dan weer leuk voor diegenen die komen ‘kijken’ naar de Holly-Holly. Hij is niet altijd hetzelfde en HEET ook niet altijd hetzelfde maar je herkent hem meteen aan een trap die in twee-en gedeeld is en de treden bewegen links en rechts verschillend van elkaar . Zo heb je ook vloeren die draaien en kamers die opeens helemaal rond zijn. Sommige Holly’s eindigen in een lachspiegeldoolhof: heel toepasselijk... of onpasselijk. Tis maar van welke kant je er tegenaan kijkt;)

Ik kreeg een paar dagen geleden een backflash van de holly-holly uit mijn kindertijd (niet zo heel erg lang geleden) toen ik met Kees samen op de boot de Golf van Biskaye aan het bedwingen was (haha). Twas zondag 24 mei (geen zon gezien overigens die dag). Ik heb net de volle 4 uur mogen slapen en wordt gewekt met een kop hete thee. Daarna volgt een ingewikkeld ritueel: het aankleden op een rollende en stampende boot!!

Als ik net op 1 bloot been sta, me met 1 hand vastklampend aan de beugel van de bank, om met zeevrouws handigheid met de overgebleven hand de pijp van mijn patagonia expeditie long underwear om het andere been te frotten, maakt de boot een slinger en kwak ik ruggelings op de bank. Weer een blauwe plek erbij (over die andere plekken vertel ik je later, als ik eraan toe ben, nog wel eens).

Het gekke is dat je HET voelt aankomen.
Eerst denk je ”laat ik me goed vasthouden want...”
En als je staat, denk je “eigenlijk kan ik het beter zittend doen...”
en tenslotte denk je “ach effe snel dan..”
En laat het nou precies op DAT moment natuurlijk fout gaan!
Je zou het eens voor de gein zelf moeten proberen met vaste grond onder de voeten een kledingstuk met 1 hand aan te trekken. Tis net een circus kunstje het lijkt heel eenvoudig maar tis verdomd lastig. Overigens wel erg grappig voor toeschouwers.

Trouwens bootje varen is verder super relaxed;)

DE BISCAY SAGA ( deel 4)

BBB4 (bijzondere Biskaje belevenissen 4)

OVER SHIPS PASSING ...
Op zee zijn snelwegen voor tankers. Even kort door de bocht: die lui zetten een aantal waypoints met draaipunten in de computer, motor aan, naar beneden en bij wijze van spreken in New York pas weer boven komen.

...staalblauwe zee van een kilometer of 4 diep, drie witte wolkjes in een heldere lucht, bootje aan de anders lege horizon; effe opletten!...

Wij willen altijd weten waar die jongens zich bevinden omdat zij verschrikkelijk hard varen en we er niet op rekenen dat zij ons zien of voor ons uit kunnen wijken.
Gelukkig kunnen wij duidelijk op de kaart zien waar verplichte vaarweggedeeltes lopen. Vaak horen wij dan ook dat zo’n schip zich aanmeld bij de plaatselijke kustwacht. Dan vertellen zij hoe zwaar en groot ze zijn (de boot), wat voor vracht zij vervoeren, wat de plaatsen van vertrek en bestemming zijn, hoeveel bemanningleden er zijn, en of die gezond zijn of niet...(heel interessant)

...golfje, bootje, zonnepaneeltje, zonnetje...

Midden in de golf van Biskaje staat op de kaart geen snelweg aangegeven maar hij IS er wel. We zien namelijk joekels van vrachtschepen recht op ons afkomen. Dan maken ze opeens een hoek van 45 graden en varen van ons weg. Aan de horizon zien we ze weer van koers veranderen. En dat gaat aan de lopende band door. Dat is wel fijn want zo krijg je enig idee van hoe die 'weg' loopt.

... Vladi's boot: we voelen ons net de muis die tegen de olifant zegt "wat stampen we hard he!"...

Wij zijn ZO dicht langs een Russische tanker gevaren dat we met de bestuurder hebben gelachen en gezwaaid. 'Dobre Utro Vladimir ' riepzwaaiden we met onze fleece mutsen en we zagen hem bijna springen met zijn fel oranje jackje op de brug van die kale tanker. Het schept toch wel een band. Zo samen op het water !

DE BISCAY SAGA (deel 3)

BBB 3 (bijzondere Biskaje belevenissen 3)

...een bloedmooie zonsondergangmet wolken die als uiers met puntjes naar beneden hingen...

GEJAAGD DOOR DE WIND
Maandagochtend hebben we er driekwart van de reis opzitten. Alles is normaal. De luchtdruk is niet onrustbarend gedaald, nee hij is zelfs gestegen van 1016 naar 1019 hectopascal. De voorspelling dat we in de luwte van het hogedrukgebied zouden gaan dobberen hangt ons wellicht nog boven het hoofd. Maar omdat het nog steeds tussen de 24 en 28 knopen waait vinden we het wel goed en laten lekker onze zeilvoering van de nacht er opstaan.

Meer eigenlijk niet. Het enige wat duidde op wat ons de komende 8 uur te wachten staat was wellicht de bloedmooie zonsondergang van de avond ervoor. Bij het wisselen van de wacht blijven we nog even praten. Kees is met ons energie probleem bezig en wil nog wat uitproberen. Ik heb het koud en het miezert een beetje dus heb ik de automaat aangezet en ben onder de buiskap gekropen.

...bij 37 op de schaal van richter eh..op de windmeter had ik nog tijd om te fotograferen...

De windmeter en de superwind vertellen een verhaal dat ik eerst nog lacherig doorgeef aan Kees: hey 31, 32, 33, 31, 32, 33... 34, 35,36,37,38,39....40, 40,40,40...41,42,43 .... dit is serieuze shit. Opeens stroomt de adrenaline overvloedig. We zijn ineens echt wakker en razend snel hebben we onze (gelukkig) behoudende zeilvoering bedankt en geperfectioneerd en met een achterlijk windje jagen we over de metershoge golven met grote snelheid richting Spanje.
Met ons storm avontuur op de Noordzee in gedachten checken we de stormvastheid van de inboedel en zetten we het perspexdeurtje in de ingang.

...ook een spannende lucht: hoe moet je DIT nu weer interpreteren...
Een windkracht van 41-47 knopen is toch een serieuze windkracht 9, strong gale. Gelukkig hebben we dat extreme maar kort mogen beleven en is de rest van de woelige- baren- tijd de wind beperkt gebleven tot windkracht 7 en 8. Het is dan een fijne gedachte dat je op open zee bent en niet een haven hoeft binnen te lopen want dat zou onmogelijk zijn.

Nix kapot deze keer en ook geen water naar binnen. We leren het wel!

DE BISCAY SAGA (deel 2)

BBB1 (bijzondere Biskaje belevenissen 1)

...kaartje voor herkenning van dolfijnen gekregen van de havenmeester in Dartmouth...

NA 55 DAGEN OP ZEE

Na 55 dagen op zee hebben we nog steeds geen dolfijn gezien. Ook geen spuiter aan de horizon kunnen ontwaren (= walvis en = grote wens).
Wat is de vreugde groot en dan bedoel ik echt GROOT als we eindelijk bezoek krijgen van een klein donker ding dat op een dolfijn lijkt. Op het kaartje dat we in Dartmouth van de havenmeester hebben meegekregen zien we dat het een zogenaamde Harbour Porpoise is. Maakt ons niks uit. Het is een hele grote vis en hij doet een dolfijn na. Wij blij. Geen foto. We willen genieten!

...voor alle liefhebbers, maar vandaag speciaal voor Damon een kort filmpje...

Maar een uurtje daarna breekt de hel los. We worden bezocht door hele families dolfijnen van het type ‘common dolphin’ die ons springend en spelend met elkaar en de boot meer dan een uur in extase laten zuchten en ons tot bijna tot vervelens toe vermaken ;)) big smile!

BBB2 (bijzondere Biskaje belevenissen2)

ENERGIE
Na de eerste 12 uur lekker volop gezeild te hebben moet de motor aan, we gaan nog maar 2 a 3 knopen vooruit en dat schiet niet echt op. Als de motor aanstaat controleren we of hij ook meteen de accu bijlaad... En dat doet hij niet! Vele toverwoorden met een G (om met Henk te spreken) helpen niet. Onmiddellijk gaan alle overbodige apparaten die stroom gebruiken uit: de koelkast, de muziek, het licht, de verwarming, de waterboiler, de grote GPS Raymarine C80, de korte golf radio, de elektrische stuurautomaat enzo.

...volop varen met de halfwinder op dag twee...
En apparaten die energie opleveren, zoals de ‘superwind’ en de zonnepanelen, worden met alle zorg omringt. Zodat we alle apparaten die we ECHT nodig hebben zoals de weatherfax, de marifoon, de navigatie instrumenten en de verlichting van de boot aan de buitenkant zolang mogelijk (het liefst tot Goruna) kunnen inzetten.

...kletsnatte handschoenen binnenste buiten aan de reling in de bleke ondergaande zon...
Tegen het einde van de reis heeft Kees de oorzaak gevonden en heel ingenieus een oplossing gemaakt met startkabels. We hebben toen eerst de verwarming aangezet (alles was nat en koud) en vervolgens alles wat we gemist hebben ingehaald: LEKKER HOORRRR!

DE BISCAY SAGA (deel 1)

Hey Hansje niet te snel ongerust zijn, we hebben niet overal internet verbinding. Zelfs niet hier in de haven. En we moesten na een inhaal slaapje effe eerst een internet cafe opzoeken voordat we iets op het blog konden gooien. Maarre...

We zijn er! LA Goruna, met rollende ER en nadruk op de oe, heeft ons na 1 dag al in haar greep.

...hier zitten we...

Twas even (zeker wel 12 uur) wennen en een cultuurschok na het Engelse marine leven, maar hier gaan we ook aan wennen! Even mijn Spaans ophalen gaat razend snel. Hola Somos aqui en Espana y hemos mucho calor y ambiente alegria. (dit is om even snel grote indruk te maken op mensen die geen woord Spaans spreken en niet zien hoeveel spelvauten erin staan)

...en dit is ons uitzicht...

De reis was erg lang, erg mooi, erg spannend, erg leuk, erg vermoeiend, erg gezellig, erg koud en een errug ge-wel-di-ge ervaring!

...over bleke maar zeer energieke stuurvrouwen en hoge zee-en...
We zijn vrijdagmorgen 22 mei om 05.15 uur vertrokken en dinsdagmorgen 26 mei om 7.15 uur arriveerden we in A Goruna (Galicia)Espana.

Van die 98 uur hebben we maar 12 uur op de motor gevaren en hebben we in totaal (niet schrikken) 593,6 nautical miles (bijna 1100 kilometer) afgelegd. Toch effe ruim 6 knopen gemiddeld voor deze classy old lady die niet op snelheid maar degelijkheid gebouwd is.

...het is hier ZO diep zodat de meter niet kan vertellen dat de bodem zo'n kilometer of 5 weg is Vind je dat geen GE-WEL-DIG idee?...
EVALUATIE
We hadden in ons noodplan wel ingecalculeerd dat het langer dan 3 of 4 dagen kon duren, dus hadden we extra eten en drinken meegenomen. Maar als je rechtstreeks, dus in 1 rechte lijn, van Engeland naar Spanje zeilt dan is de afstand eigenlijk maar 450 mijl.
...korte slaapjes in de hondekooi (dat is de bank in de woonkamer met een slingerzeiltje zodat je niet uit je bed rolt)...
De vraag wat er precies gebeurd is werd diezelfde dag nog beantwoord. Onze NL buren hier (Roel en Cees met een Victoire 1270) zijn later vertrokken en eerder aangekomen. Ook hebben ze veel minder mijlen gemaakt. Twee keer 30 jaar zeilervaring laat zich hier gelden. Wij hebben de kaarten naast elkaar gelegd en samen gekeken naar de verwachtingen en beslissingen die er genomen zijn. Leuk en Leerzaam!

FOTOOS

...zonsondergang in de golf van Biskaje zaterdag 23 mei...
Natuurlijk hebben we onderweg fotoos en filmpjes gemaakt. Het grappige is dat ik altijd dezelfde soort fotoos maak: zonsondergang of opkomst, een groooote boot

...ships passing during the day...
die dicht in de buurt komt (vinden wij namelijk heel erg eng), de zee (maar die is zo overweldigend dat je het bijna niet met foto kan zeggen) de dolfijn, de boot en weer de zonsopkomst een dolfijn en de zee enzovoorts. Wen er maar aan: dat zijn DE zeilfotoos!
...het was zo fijn (dolfijn kan je wel zeggen) met onze vrienden in de zee. Morgen speciaal voor Didi een filmpje erbij...

AHA GEFOPT!

HA HA We zijn er nog!!;))

Mag ik U voorstellen? dit is onze nieuwe boot babe. zij gaat ons helpen tijdens onze anker avonturen


Tis ietsje uitgelopen. Nee niet mijn oogschaduw... maar onze reisplanning.
Het werkend krijgen van een 1000 watt Gipsy V3 met kaapstander is geen kattepies!
Gaten iets groter maken (met de hand ..door 60 mm hout en polyester), nieuwe elektrische aansluitingen waarvoor je natuurlijk niet alle kennis, onderdelen en gereedschap direct onder bereik hebt. Dus beetje ouwehoeren, veel lezen en rondbellen en wachten ...en wachten (maar dat zijn we al een beetje gewend) en opeens...ja hoor. Gelukt! (Kees is inmiddels beorderd tot hoofd engineer)... Alleen een dagje later dan gepland. Ach, het 'weer-window' is gelukkig groot genoeg voor een dag uitstel. Morgenochtend om 4 uur opstaan en 5 uur bij het krieken van de dag hebben we de zeestroom mee en heeel misschien (duim duim) zien we dan eindelijk eens een paar andere zeebewoners dan meeuwen en verlepte zeebonken.

close-up van onze Gipsy, kijk toch eens hoe soepel de ankerketing tussen haar tanden glijdt. En -niet te missen- haar pikante rode knopje!

Volgens onze planning moet de tocht 4 dagen en 3 uur en 11 minuten gaan duren.
We houden u op de hoogte van onze record zeil tocht (na 11 dagen Falmouth)
Tot ongeveer over een week ! KUSSIES XXXX

WE GAAN DONDERDAG...

We gaan hoor! Alle websites en modellen zijn het redelijk eens. Het wordt iets rustiger en de wind gaat uit een betere hoek waaien. Nog even wachten op de nieuwe ankerlier. Plan is om donderdagmorgen om 6 uur te vertrekken! Duim voor ons. Want ook al wordt Falmouth steeds leuker en kennen we door winkelen, wasje, bioscoopje en thee-en steeds meer mensen... we willen nu toch ook wel graag een beetje Spanje gaan verkennen

Ten slotte nog een paar oude en nieuwe fotoos. Dat is voor jullie om een beetje b(l)ij te blijven;)

als je niet op het water kan zitten dan doe je het toch gewoon op de beach ! En dan kijk je uit over de Atlantische Oceaan richting Spanje...
(foto bij Djen)

Bij laag water kon je in Plymouth tussen de planken van de havenwand doorkijken

In Pendennis ligt ook een reddingsboot van de RNLI in NL kleuren. Daarachter ligt een klein 100miljoen pond tig verdiepingenschip (de Mayan Queen ofzoiets) waarop 30 dekzwabbers de hele zondag hun best doen aan een tuigje om een wit dek nog witter te krijgen. Haar eigenaar schijnt een Mexicaanse miljonair te zijn hoorde ik op straat...

De stoeptegels voor het maritiem museum in Plymouth zien er zo mooi uit dat menig visje er al is uitgebikt:(
als het regent kan 'de wereld' er opeens heel anders uitzien:)

Kussies vanuit de buik van de Rebel

DAY 6

incognito in Falmouth

Windkracht 9,
zelfs in de haven meten we windsnelheden tot 45 knopen. En als de weersberichten ons niet voor het lapje houden blijft zij voorlopig nog wel even blazen en buien verspreiden. Soms is het even rustig en komt zelfs de zon tussen de wolken door. Dan kruipen we meteen uit ons "hol" om ons te amuseren met andere mensen. Djen is op de motor langs gekomen (wel bikkelig hoor met die vlagerige harde wind!) We gaan PPP-en ...nee Hans geen Ponden pinnen maar Pub, Pier en Pillen (advies van Henk en Angela) scoren!

dobbertopsjes op de prince wales pier

Om je een idee te geven van de tocht die we willen gaan maken heb ik een mooi plaatje gevonden op de website van Mi Dushi

de overtocht naar spanje (plaatje gepikt van Henk en Angela die met hun zeiljacht "Mi Dushi" na ruim een jaar over de oceaan zwerven weer op de terugtocht naar NL zijn)

En ondertussen schiet het grote onderhoud lekker op;)
Tot...
Aai aai Kees waarom maak je toch alles open? We ontdekken een ankerlier die niet meer te onderhouden is. Hij is zo gecorrodeerd dat hele stukken van de bevestiging er spontaan afvallen. Het is natuurlijk zaterdag(!)

oeps de ankerlier blijkt far-beyond-groot-onderhoud te zijn

Wild weer kan hele mooie sunset plaatjes opleveren!

sunset pendennis (en geen penis van dennis, Djen!)

We besluiten het weekend met een kliekje Italiaanse ovenschotel, een kliekje overheerlijke Franse rode "Anjou" en een kliekje Engelse aardbeien trifle. Straks nog een bakkie met een leftover cognacje. Not bad! Welterusten.

KUNST

new haircut and zilt meteo, tis een beetje frisjes, zie je?

Wachten is een kunst.

En de kunst is om te wachten en tegelijkertijd net te doen of je alle tijd hebt.
Want je hebt in principe alle tijd;) en als je alleen wacht ga je een heleboel missen van de wereld om je heen. ONS wachten is overigens niet zo passief als het woord doet geloven. Wij wachten een goed moment af en ALS dat moment komt willen we gereed zijn om te GAAN. Om gereed te komen (de oplettende lezer heeft allang gemerkt dat ik mij uiterst voorzichtig uitdruk, want je weet maar nooit wie er allemaal meeleest;) moet er van alles gebeuren. Om je een indruk te geven is hier een beknopt lijstje van de meest prangende zaken: genoeg drinkwater - diesel - eten - de juiste zeilvoering helemaal gecheckt, gerepareerd en ingericht - alle lijnen nalopen en alle touwtjes met slijtage vervangen - alle lieren zijn dik aan onderhoud toe dus allemaal stuk voor stuk uit elkaar schoonmaken, invetten, inspuiten en weer inelkaar zetten

lier onderhoud
schoon schip maken - alle wasjes doen - elke dag 2 x de meteo bekijken en over het weer lezen en praten en denken en nog eens lezen - de reis plannen en voorbereiden - lezen over la Goruna en iets over de spaanse noordkust (de rest zien we later wel), naja je begrijpt het al: veel te druk voor een stel dat graag een jaar wil gaan chillen;) maar we varen er wel bij, verzeker ik U!

De avonden daarentegen zijn gereserveerd voor vermaek-ende- vertier zoals daar zijn : een ge-wel-di-ge pub, een goed visrestaurantmet plaatselijke versheden, een rondje dorp met strand

en een bluesconcert!

Goud-Van-Oud en nog even virtuoos: Buddy Wittington speelde jarenlang met John Mayall in de "blues breakers" en deze avond voor ons in downtown Falmouth. Allemaal ouwe nozems in de zaal "het feest van de herkenning".

Nu - vrijdag 15 mei- waaien we uit ons vestje. Morgen wordt het nog een graadje erger...doen zij van Bracknell en Zygrib ons geloven. Wij gaan een nieuwe meteosite zoeken die beter weer voorspeld dan wij de komende week op ons bordje zien liggen. De eerste plannen om dinsdag en daarna zondag te vertrekken worden ingeruild voor ...nog even niet!

WACHTEN

Wat doe je als je moet wachten op een gunstig weather window voor een oversteek van Engeland naar Spanje (duur ongeveer een week) ?

sunset in Falmouth
+ van de zonsondergang genieten

+ de boot schoonmaken
+ alle wasjes doen
+ voedsel en voorraad plan voor de 'medium oversteek" gereed maken
+ het grootzeil eraf halen en naar de zeilmaker brengen voor reparatie
de loft van Pat is een verbouwde busdoorgang, zie je HOE hij zit?
+ naar de kapper
+ lekker uitslapen en uitgebreid ontbijten

om in goede conditie te zijn moet je goed voor jezelf zorgen.

+ Voorzeilen wisselen: de Genua opbergen en de kluiver erop

+ minimaal 1 x per dag uitgebreid samen de meteo kaarten bekijken (kennen jullie magicseaweed al?)

berregie op en berregie af
+ beetje sightseeing en wandelen

+ het noodpakket aan een kritisch oog onderwerpen
+ de Cornish en hun gewoontes leren kennen (begint in de pub)

THE DAY AFTER

Nou OKEE dan
hier is de foto van het meest schokkende bord dat we in de afgelopen weken gezien hebben:
En de volgende dag blijkt ook nog dat datgene wat wij voor olympische havendienst hebben aangezien (lijkt wel een beetje op de schiphol toren vind je ook niet?) in werkelijkheid het nationaal maritieme musem is...

Na dan ook nog maar 1 van de 5 joekels die hier aan de kade liggen:

Het weer voor de oversteek ziet er voorlopig niet zo gunstig uit.

PORT FALMOUTH MARINA

*In de Reeds Almanac vind je de nieuwste marina's

Het staat in de "Reeds Almanac" (voor parachutisten onder ons : de Reeds Almanac is een soort kruising tussen de ParaGear en de Poynter) compleet met tekening. De prijzen zijn nog niet bekend want deze kekke gloednieuwe marina zou pas eind 2008 geopend zijn. Port Falmouth Marina is ons doelwit deze keer. (van alle havens waar we uit kunnen kiezen is dit nummer 1, falmouth marina is nr 2 en pendennis marina is nr laatst) Wij zijn tuk op nieuwe havens die strijden om de gunst van de zeiler. In het kader van de Olympische spelen van 2012 wordt heel wat lekkers uit de grond gestampt en ook Falmouth hoort bij de genomineerden. We verwachten een technisch hoogstandje dat wedijvert met Portland. We hopen op oogstrelende details en prettige voorzieningen zoals digitale TV, telefoon en krachtstroom aansluiting op de steiger. yammie (niet dat we er iets aan hebben maar het staat zo koel)

*2 dimensionaal plaatje van de aanloop van Falmouth

Vol verwachting klopt ons hart als we op de aanwijzingen van de 2 dimensionale plaatjes van meneer Reeds naar binnen navigeren. Nu is meneer Reeds heel erg dik, dus maken we vantevoren een schetsje (tip van Lucie) op een enkel papiertje.
* handig schetsje
Je zou ons soms eens moeten zien: ondersteboven gehouden briefjes en met scheve hoofden en een 'rondje van de zaak' om zeker te zijn van WAAR we nu in godsnaam zijn;))
Hier in Falmouth is het opeens duidelijk als we 2 joekels van jachten (a la Seychellen) zien liggen. Gesprek met scheef hoofd kijkend naar briefje: "dat moet de lange steiger zijn waar de grote jongens mogen liggen dus daar aan stuurboord eindigt de steiger en kunnen we links de hoek om de haven in".
En ja DAAR ligt ze... precies als verwacht: iets kleiner om eerlijk te zijn maar met een toren van een havendienst die met kop en schouders boven de toren van Portland uitsteekt. Wauw wat een beauty!

*de havendienst van Falmouth met speezy toren

Een speezy toren met olympische uitstraling, vinden wij meteen recht uit het hart. We roepen op kanaal 80 naar de havenmeester van Port Falmouth maar die is ws al naar huis. Tis 18 uur lokaal. Niet voor 1 gat te vangen vinden we snel een plekje tussen een Schot en een Zweed. De Schot ruikt naar zwee(d)t en in de reis van de Zweed zat geen schot: hij heeft net 5 dagen motoren uit Spanje achter de rug. We lachen en trekken een blikje open. Morgen gaat het stormen. Windje 8 a 9.

We zoeken de havenmeester en de douches op en komen van een koude kermis thuis. Geen code geen douche. Naja morgen is er weer een dag! Terug naar de Rebel zien we een groot bord op het hek hangen "Port Pendennis Marina" ............De Engelsen die tegen ons opbotsen als we stokstijf stil blijven staan bevestigen ons vermoeden: Ja dit is Pendennis en Nee de nieuwe Marina is er nog niet. Ze zijn er nog niet eens aan begonnen!

-wordt vervolgd-

DE VOLGENDE MOND

Donderdag 7 mei 2009 Dartmouth to Plymouth. Ze hebben wat met riviermondingen hier...Een reis van 37 NM hebben we gedaan in bijna 6 uur. Deze baai is een walhalla voor onze vrienden mariniers.

Trees heeft haar droomschip gespot (zie je de heli op achterdek?!)
Onderweg beetje bewolkt maar geweldig zeilweer.Daar wil ik je van mee laten genieten. Here you go!