Je kan het vergelijken met lopen in een open veld en dan in de verte een stad zien. Er IS je uitgelegd welke weg je moet nemen ('als je het grote roze huis ziet moet je het straatje rechts nemen') en je hebt een schetsje bij je waarop het Noorden bovenaan staat.
Maar IK wil gewoon meteen goed lopen. Ik wil ook niet omlopen of onnodig teveel lopen. Ik wil ook niet verdwalen. Nu is het eigenlijk alleen een kwestie van geduld hebben en wachten tot het roze huis in zicht komt. En dit is MOEILIJK! Het is een sensatie waar ik me bijna pijnlijk van bewust ben en die ik moet leren beheersen.
Ik heb stiekem nu al heimwee naar deze tijd...
...approachkaartje van Vilagarcia zoals dat in de pilot staat...
...dit MOET de goede koers zijn...
...na een half uur begint er tekening in te komen. Ik zie de kranen van de commerciele haven. We zijn nu op het approach kaartje gearriveerd...
...dit moet het laatste deel zijn. we zijn de commerciele haven voorbij en ergens aan de horizon -in de buurt van de punt vande boot- moeten we al de ingang van onze haven zien...
...Ik maak een schetsje zodat ik rustig achter het stuur kan blijven staan en om me heen kan kijken en niet telkens naar de C80 hoef te lopen of het boek hoef open te slaan...
...zie je wel: het is een kwestie van geduld. NU pas zie ik de ingang. Zie jij die 2 groene kranen niet? Daar rechts van. Dus...
...de haven van Vilagarcia (gezien vanuit het restaurantje )met de 2 groene kranen in het midden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten