...naar boven kijkend zie ik donkere luchten...
...naar beneden kijkend zie ik de bulletalie belegd liggen...
Dat verwaaid liggen zat er trouwens dik aan te komen. Alle weermannen en vrouwen waren het eens: in het noorden van Spanje zou het een paar dagen rotweer zijn. Veel storm en regen enzo. Daarom zijn we supersnel, bijna als dieven in de nacht, ‘smorgens om 7 uur bij zonsopkomst weggegaan met het doel om beslist voor 15 uur in Vila-dinges te zijn. Goed uitgekiend door ons want hier is het goed toeven. Tof restaurantje met heerlijke tapa’s en spaanse wijn, gratis kranten en wifi, lekkere douches, Carlos een NL sprekende havenmeester watwiljealsgestrandezeilernogmeer?
De tocht was toch weer spannend omdat er storm op komst is en je nooit zeker weet oftie misschien niet een ietsepietsje eerder komt. Daarnaast kregen we onderweg opeens iets vreemds aan onze boot hangen. Het was onzichtbaar voor onze ogen maar als de boot opeens een beetje raar stuurt en ‘sluggish’ door het water gaat en je de motor op 2000 toeren moet zetten om nog iets meer dan 4 knopen te lopen dan heb je wel bijna zeker iets rottigs onder je hangen. We durfden niet iets geks te gaan doen omdat we bang waren dat ‘het’ in de schroef zou komen. We zijn stug en duimend door gaan varen en hebben alleen een noodhaven (sta Uxia de Riveira) meteen als doelhaven bestempeld. Mazzelaars als wij raken ‘het’ opeens kwijt en konden zodra we de hoek van de Ria om waren lekker zeilend naar ons eerste einddoel: Vilagarcia.
...naar boven kijkend zie ik een front voorbij trekken...
...naar beneden kijkend zie ik de reling...
We zijn precies op tijd binnen. Als we het laatste zeil inpakken breekt de hel los en zelfs in deze haven helemaal achterin de Ria hebben we vannacht windsnelheden van meer dan 40 knopen gemeten. Mmm wij schommelen lekker warm en droog in de buik van de Rebel!
De tocht was toch weer spannend omdat er storm op komst is en je nooit zeker weet oftie misschien niet een ietsepietsje eerder komt. Daarnaast kregen we onderweg opeens iets vreemds aan onze boot hangen. Het was onzichtbaar voor onze ogen maar als de boot opeens een beetje raar stuurt en ‘sluggish’ door het water gaat en je de motor op 2000 toeren moet zetten om nog iets meer dan 4 knopen te lopen dan heb je wel bijna zeker iets rottigs onder je hangen. We durfden niet iets geks te gaan doen omdat we bang waren dat ‘het’ in de schroef zou komen. We zijn stug en duimend door gaan varen en hebben alleen een noodhaven (sta Uxia de Riveira) meteen als doelhaven bestempeld. Mazzelaars als wij raken ‘het’ opeens kwijt en konden zodra we de hoek van de Ria om waren lekker zeilend naar ons eerste einddoel: Vilagarcia.
...naar boven kijkend zie ik een front voorbij trekken...
...naar beneden kijkend zie ik de reling...
We zijn precies op tijd binnen. Als we het laatste zeil inpakken breekt de hel los en zelfs in deze haven helemaal achterin de Ria hebben we vannacht windsnelheden van meer dan 40 knopen gemeten. Mmm wij schommelen lekker warm en droog in de buik van de Rebel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten