Zaterdag 13 juni (ja lui sorry hoor maar dit is meteen mijn dagboek voor laterrrr;)
Tis een beetje mistig maar we zijn soortement noodruftig. Gaan met die banaan! Weg uit Bah!
Op onze heerlijke zeiltocht worden we regelmatig ‘onderschept’ (helaas niet letterlijk) door een patrouilleboot van de Spaanse Kustwacht Douane.
Tis een beetje mistig maar we zijn soortement noodruftig. Gaan met die banaan! Weg uit Bah!
Op onze heerlijke zeiltocht worden we regelmatig ‘onderschept’ (helaas niet letterlijk) door een patrouilleboot van de Spaanse Kustwacht Douane.
...de Spaanse Kustwacht op patrouille...
We zien het ouderwetse stormglas
op storm staan maar er is geen storm voorspeld.
We liggen te bakken in de zon en turen beurtelings
...Kees kijkt naar de grens...
We zien het ouderwetse stormglas
op storm staan maar er is geen storm voorspeld.
We liggen te bakken in de zon en turen beurtelings
...Kees kijkt naar de grens...
naar de heiige kust en speuren het water af naar tekenen van vissersstakies. Die zijn er hier in overvloed, kan ik je vertellen. Het zijn spannende stakies met soms een klein vlaggetje. Je vind ze zelfs in de 50 meter diepte zone . Meestal zie je ze op het bijna -allerlaatste -moment. We passeren de Spaans-Portugeze grens
...effe een overzicht van wat we doen en waar we zijn...
Als we bijna bij Viana do Castello zijn trekt de wind aan en binnen een uur zitten we van 20 op 35 knopen wind. We kunnen het aan, maar laten ons toch een beetje verrassen. DAT zal niet meer gebeuren beloven wij onszelf en elkaar;) Met uitschieters naar 40 knopen lopen we de haven in. Overal om ons heen schieten kite surfers en windsurfers als schichten over het water, een staart van schuim en zout achter zich aan sproeiend. Sommigen kunnen zelfs zwaaien!
In de pilot is beloofd dat vlak om de hoek een nieuwe haven verschenen zal zijn, maar we zoeken tevergeefs: Nix te zien. Ons oorsponkelijke doel ligt ietspietsie verderop, maar volgens de beschrijving lig je dan vlak bij of net onder een grote metalen brug (de Eiffel brug ,ja van de man met diezelfde naam) waarover verkeer en treinen lopen. Dat lijkt ons een haven van de 2de keus. Maar aangezien nr 1 niet bestaat is dit NU onze nummer 1.
We krijgen de haveningang niet goed in zicht omdat ie er heel anders uitziet dat ons beloofd is, en draaien rondjes in de rio lima terwijl we de “marinaviana” oproepen. Lauw Loene. We zien wel een brug (....) maar die staat nergens op de papieren of elektronische kaart. En daar ontwaren we een soort wacht steigertje. Kijk daar kunnen we in ieder geval aanleggen en rustig verder zoeken. Dan klinkt opeens een metalen stem uit de luidspeaker op de brug om ons in het Engels toe te roepen dat de brug over 5 minuten open gaat.
...foto van de draaibrug die nergens vermeld staat...
Vanaf dat moment geraken we in een stroomversnelling: door de brug, hallo, wees welkom, hier kan je aanleggen, even langs met de papieren, boot opruimen en afspuiten, terrasje, wijntje, eten en naar bed.
...effe een overzicht van wat we doen en waar we zijn...
Als we bijna bij Viana do Castello zijn trekt de wind aan en binnen een uur zitten we van 20 op 35 knopen wind. We kunnen het aan, maar laten ons toch een beetje verrassen. DAT zal niet meer gebeuren beloven wij onszelf en elkaar;) Met uitschieters naar 40 knopen lopen we de haven in. Overal om ons heen schieten kite surfers en windsurfers als schichten over het water, een staart van schuim en zout achter zich aan sproeiend. Sommigen kunnen zelfs zwaaien!
In de pilot is beloofd dat vlak om de hoek een nieuwe haven verschenen zal zijn, maar we zoeken tevergeefs: Nix te zien. Ons oorsponkelijke doel ligt ietspietsie verderop, maar volgens de beschrijving lig je dan vlak bij of net onder een grote metalen brug (de Eiffel brug ,ja van de man met diezelfde naam) waarover verkeer en treinen lopen. Dat lijkt ons een haven van de 2de keus. Maar aangezien nr 1 niet bestaat is dit NU onze nummer 1.
We krijgen de haveningang niet goed in zicht omdat ie er heel anders uitziet dat ons beloofd is, en draaien rondjes in de rio lima terwijl we de “marinaviana” oproepen. Lauw Loene. We zien wel een brug (....) maar die staat nergens op de papieren of elektronische kaart. En daar ontwaren we een soort wacht steigertje. Kijk daar kunnen we in ieder geval aanleggen en rustig verder zoeken. Dan klinkt opeens een metalen stem uit de luidspeaker op de brug om ons in het Engels toe te roepen dat de brug over 5 minuten open gaat.
...foto van de draaibrug die nergens vermeld staat...
Vanaf dat moment geraken we in een stroomversnelling: door de brug, hallo, wees welkom, hier kan je aanleggen, even langs met de papieren, boot opruimen en afspuiten, terrasje, wijntje, eten en naar bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten