Tis Zondag 12 juli: We zijn net een beetje bijgekomen van zaterdag 11 juli. WAT een dag! Dat moet met een goede diepe en lange slaap en een evaluatie-ontbijtje eerst op een rij gezet worden. Met stijve knuisten en gewrichten en veel blauwe plekken word ik wakker uit een slaap vol dromen (gebeurd zelden...dat dromen)
Maar om met het begin te beginnen: Zaterdag 11 juli gaat om 04:15 uur de wekker, een uur later vertrekken we uit Sines
..'s morgens om 5 uur : bye bye Sines...
Weinig wind, dus lekker relaxed met het windje in de rug en de halfwinder op zakken we langs de west kust van Portugal naar beneden.
...halfwinder tot 20 kts...
Onderweg zetten we onze nieuwe bulletalie op (apart verhaaltje met foto’s), fabriceren wij het slimme blikje van Rudi en Lidy aan de vislijn (ook apart verhaaltje met fotoos) en zijn we best druk met zeilvoering bezig.
...van de zee en overigens ook van de oceaan heb ik tientallen fotooos...
Na 11 uur varen zien wij Kaap Sao Vicente oplichten in de laagstaande westelijke zon. 
...daar is tie dan, de kaap der kapen, ONZE kaap....
Het ronden van deze kaap, het hoekje omgaan naar de Algarve, nemen wij niet licht. Meestal trekt de wind rond een kaap behoorlijk aan. We hebben 20 knopen met windje in de rug en als we de kaap omgaan met de wind van opzij verwachten we zeker wel 30 a 35 knopen voor de kiezen te krijgen. We zetten 2 riffen in het grootzeil zodat hij zo’n beetje de helft kleiner is dan normaal. En als voorzeil kiezen we de kotterfok. Als het meevalt kan er 1 rif uit en als het tegenvalt kan er nog 1 rif bij...
...wild zeetje...
We zijn beter voorbereid dan de Portugese Bavaria die met 6 man aan boord ongeveer gelijktijdig met ons de Cabo do Sao Vicente rondt en daarbij bijna plat gaat. We krijgen het fiks om de oren en zijn gedwongen om voor de gemoedsrust toch nog wat extra maatregelen te nemen (backstagen naar achter zetten – luchthappers omdraaien- 3de rif zetten).In de vlagen die volgen krijgen we urenlang 30-35-40-45 knopen koude wind en zout water over ons en de boot heen. We vliegen langs ons eerst doel: de ankerplek van Belixe. Maar tot diep in de baai staan de schuimkoppen op de golven , we zien geen rustig ankerplekje. Dus door naar het alternatief. Het beter beschutte Baleeira is de uitwijk.
...ik moet erom denken om niet te gespannen te sturen...
Maar als we de kaap van Sagres ronden lopen ook wij bijna uit het roer. In Baleeira op de ankerplek waait het zeker 40 knopen. Ondertussen houden we de Bavaria, die op dezelfde koers zit, in de gaten en zijn opgelucht te constateren dat zij zich overeind houden op een puntje rolgrootzeil en een heel klein puntje fok.
..als je heeeel goed kijkt zie je het witte puntje van het Bavaria zeiltje...
Beide kiezen we voor de laatste optie die voor het donker nog te halen is: de haven van Lagos. 18 mijl verderop .
De wind en het water komen regelmatig horizontaal over (flashback naar de blue baron) Mijn make-up loopt door. Om de beurt gaan we naar beneden om warme waterdichte kleren aan te trekken, te navigeren, iets te eten en te drinken en vanuit het raampje mee uit te kijken naar de visstakies op de route.
..het lijkt relaxed maar let op de scheve lijnen rechts aan de reling...
We hebben zelfs tijd om te lachen, grapjes te maken en een wedstrijdje met de Bavaria te houden. Die laatste heeft dat vast gehoord want er wordt een iets groter puntje zeil gezet dat na 5 minuten afgestraft wordt door een windvlaag to 45 knopen. Hij gaat weer bijna plat en loopt volledig uit het roer maar hersteld zich. Pfff
We bespreken de taktiek voor het ronden van de volgende kaap: de Punta da Piedade...dat is gelijk de aanloop naar Lagos en dat traject gaat bijna recht tegen de wind in. We rollen het voorzeil in, zetten de motor bij en laten een puntje grootzeil staan. Wie weet draait de wind nog en kunnen we daar van profiteren;) Vlak voor de ingang van de haven laten we het grootzeil zakken en schieten we net voor de bavaria tussen de rode en groene bakens door het lange kanaal dat naar de marina leidt. Yes!
Hoe dichter we bij de marina komen hoe meer we voelen dat we in de beschutting van het land terecht komen. Verademing! Toch hebben we bij het aanmeren om 18.15 uur in de grote toeristische haven nog windstoten van 20 knopen van opzij.
Na 13 uur op zee voel ik altijd de klots nog een tijdje in mijn hoofd. Als we om 21 uur (dat is 22 uur lokaal) uit een overvloed aan echte restaurantjes er een hebben gekozen die NIET helemaal tsjokvol zit en we worden geholpen in het NL’s is de cultuurschok compleet.
...uitzicht op Marina de Lagos...
De tijd van de kleine eenvoudige lieflijke en rustige Portugese haventjes is nu definitief achter de rug voelen we aan, terwijl we het zout van onze handen likken en uit ons gezicht vegen.
Nieuwe fase. Nieuw zeil leven. Algarve here we are!
