...sunset op Boavista 26 oktober...
Ploink ploink PLOINK…het droge hoge tikgeluid op het dek doet ons denken aan dikke grote barstensvolle regendruppels die een voor een in een soort wiskundige puzzel op de boot worden neergegooid. Bedachtzaam, tergend langzaam, vreemd. Maar vreemd is het ook dat het regent. Vreemd is het ook dat de wind eerst uit het oosten en dan uit het zuiden komt. De overheersende wind in deze tijd moet toch wel noordoost zijn. En dat is hij ook de laatste dagen geweest.
We liggen met onze kont(naja de kont van de boot) in de richting van het Engelse rif en daarna in de richting van het rif dat de haven in twee-en deelt. Als we NU losbreken liggen we in een fuik en lopen we 100% zekerweten vast (als het niet OM is)
We zijn al ¾ om het anker (zoals we dat oorspronkelijk hebben neergelegd) heen gedraaid. Mijn ‘ankerfobie’ zorgt ervoor dat ik niet kan slapen. Ik zet het ankeralam aan (denk nog zal ik er 2 aanzetten, maar zie hiervan af in verband met de energie voorziening die we nu net een beetje onder controle hebben)
Ik lees een boek, drink wat koffie en zie de zon in de zee zakken. Na een flinke windvlaag hoor ik de ‘ ploink ‘ geluiden. Als ik buiten ga kijken zie ik in de avond schemering geen regendruppels maar een grote gestalte onder de buiskap en tegelijkertijd zie ik vele kleintjes op het warme, vochtige dek scharrelen.
...onze Alien is ge-wel-dig groot. Dit is geeeen truc opname...brrr...
Ze zijn zojuist uit een donkere wolk uit de lucht komen vallen. Met de sterke oostenwind over zo’n 300 kilometer oceaanwater vanaf de Sahara naar het eerste de beste eiland, Boavista dus, gevoerd.
Nou een mooi gezicht is het wel hoor. En gezellig klinkt het ook: al die sprinkhanen!
Ik sluit gauw alle ramen en deuren en plaats zoveel mogelijk horren, maak een foto en kruip lekker naast Kees in bed
.JPG)
...Sunrise op 27 oktober op Boavista...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten