DOMINICA 4 = indian river=

...afscheid van Roseau. We zijn net op tijd voor de bui....

Je vind op Dominica geen enkele haven en de enige goeie jetties zijn bestemd voor de cruiseschepen en de dure hotels. Het eiland heeft de jongste president en vice president van de Carieb. Overal wordt keihard aan de weg gewerkt en de verhalen over de gevolgen van hurricane 'david' -die hier 1 jaar na de onafhankelijkheid in 1978 heeft huisgehouden- liggen bij de goed opgeleide Dominicaners nog vers op de tong. Het eiland probeert zich op de kaart te zetten (net als Suriname) als eco eiland. In geen enkel marine park mag geankerd of gemoored worden en je mag alle natuurparken alleen bezoeken (varen, hiken, zwemmen, snorkelen of duiken) onder begeleiding van een - door de staat opgeleide- gids.

...in de volksmond heet dit een mannelijke papaya boom. Maar in werkelijkheid is het gewoon een mislukt exemplaar die geen vruchten draagt....

Hier wordt elke 'dienstbare' Dominicaan verplicht opgeleid in de cultuur en natuur van het land zodat hij of zij (maar 99% is een hij) of hij nu taxi chauffeur of rainforest gids is, elke tourist op de juiste toon alle juiste informatie over Dominica kan verstrekken. En zo horen wij van de aerial- tram- gids dat Dominica ongeveer 70.000 inwoners heeft. LB, denk ik dan ;) laat mij maar weten waar ik de papegaaien kan vinden. Als ik zoiets laat merken, vertelt hij dat in hurricane David heel veel papegaaien verloren zijn gegaan. Tja. Dus...

...bij de ingang van de indian river ligt een gezonken schip. Het vormt een perfecte havenkom...

...met de raceboot van Alexis worden we om 9 uur weer thuisgebracht...

Dinsdag 23 feb schuiven we op naar het noorden. Het doel is Salisbury maar vanwege de niet alledaagse zuidelijke wind en waves moeten we door naar Portsmouth. We worden verwelkomt door Alexis en met hem spreken we af dat hij ons de volgende morgen tussen 6 en 7 uur ophaalt om de Indian river op te roeien. Als we zeggen dat we liever zelf roeien of dat we het liefst een kano of kajak daarvoor gebruiken laat hij ons merken dat dat wel heel egoistisch van ons is. Hij legt uit dat hij graag roeit en dat hij ook heel veel kan uitleggen en dat dit zijn enige broodwinning is. Naja, daar gaan we dan weer!

DOMINICA 3 = aerial tram=

...het skelet van de grootste 'toothed whale' de sperma walvis , hangt in de bar van het Anchorage hotel in Roseau...

Onderweg van Martinique naar Dominica heeft Kees 2 x een walvis gezien en Trees niet (hij heeft HAAR wel gezien maar zij heeft geen walvis gezien) Hier zouden we de grootste soort walvis met tanden moeten kunnen zien: de sperma walvis. Mmm na sperma koraal nu een sperma walvis: de Carieb heeft zo haar bekoringen!

....langs de kant van de weg staan allemaal reuzen varens...

...en mooie bloemetjes (ik zal geen grapje maken over die wilde bloem daar midden op de weg)...

We hebben trouwens in de hele Carieb nog geen dolfijn gezien. Zou het water te warm voor ze zijn? Of hebben we ze hier weggejaagd wellicht. Kwee-eigenlijkniet. Wel zien we veel schildpadden. Dat is een groot kado. Schildpadden zijn 'cool' en ze zijn zo ontzettend fossiel. Toen we net in de baai van Roseau lagen kwam er eentje naast de boot omhoog om effe adem te halen. Omdat de natuur zo uitbundig is zien we hier ook heel veel soorten bloemen en vogels. Als je een familie kolibri of een stel bananaquitjes bezig ziet zou je er bijna ( ik zeg toch bij-na ) vogelaar van worden. In de baai van Portsmouth zijn ook weer een heleboel voorwereldlijke pelikanen. Dat DAT vliegt is net zo'n wonder als de vliegeigenschappen van een skyvan. Het grootste genot is ze van grote hoogte het water in te zien duiken. Als ze daarna weer boven komen zijn ze nog wel even bezig met het wegpersen van het zeewater voordat ze verder kunnen jagen.

....deze palm soort hebben we thuis in mini vorm wel eens een jaar proberen goed te houden...

...hart van een reuzen varen van bovenaf gezien...

Bij gebrek aan een kabelbaan stappen we dinsdag 23 feb in de aerial tram om het regenwoud van bovenaf te bekijken. Om er te komen moeten wij de 'bus van dokter red' nemen. En die bus vertrekt "ergens aan de achterkant van de botanische tuin'. De botanische tuin ligt naast het stadion. Dat wij deze bus gevonden hebben is een klein wonder en tegelijkertijd een gaaf avontuur.


...regenwoud...

...regenwoud orchidee...

...bruggetje...

DOMINICA 2 = seacat=

...reuzen varens...

Dominica heet het enige Caribische eiland te zijn dat Columbus nog zou herkennen: zo weinig is er hier ingegrepen in de natuur. Het is grappig om te merken dat de tientallen eilanden die we tijdens deze reis bezoeken en die op 'zicht' afstand van elkaar liggen, ieder toch hun eigen sfeer, identiteit en 'couleur locale' hebben en houden.Dominica heeft 9 vulkanen terwijl de meeste andere eilanden er maar 1 hebben. Als je over het eiland reist ruik je de sulfur, en zie je het overal bubbelen en stomen. De varieteiten in watervallen, koude- en hete water bronnen en stukken regenwoud zijn onnoemlijk. Er is ondanks de droogte geen gebrek aan water: er zijn 365 rivieren op Dominica.


...de hikes gaan over bergen en dalen . Soms zijn er trappen en soms wordt er gebruik gemaakt van de wortels van de bomen....


...adam in het ijskoude waterval water van 18 graden...

...als je van de ondergrondse waterval af wil springen moet je je gids blindelings vertrouwen. Daarna kan je nog even een massage nemen...

...Trafalgar waterfalls (er zijn er twee vlak naast elkaar) Zie je de rotsen waar we overheen moeten om erbij te kunnen om te zwemmen?...

Samen met een Italiaanse familie van een andere boot en de oer-Duitse schoonmoeder van een Dominicaan trekken we gewapend met loopschoenen, bikini, zonnebril, water en pet samen met SeaCat (onze huisbaas) door het zuidelijk deel van de wilde natuur van Dominica. We klimmen in bomen om grapefruits te plukken voor onderweg. Voor elke waterval die we willen zien, moeten we eerst een proeve van bekwaamheid afleggen. Althans zo lijkt het wel. We moeten OF een heel eind door het woud lopen, hoge keien beklimmen OF een kleine waterval afspringen. Het is adembenemend mooi en wild en zee-eer de 3 dagen spierpijn waard.

...de kracht van het water...

...Pasterop: hee-eet!! Zelfs het zand rond deze hete bron is zo heet dat je er een kippetje in kan braden...

... Vanuit de auto vanaf af de weg zie je dampen van sulfur en hete bronnen....

DOMINICA 1 =van martinique naar dominica=

...Dominica is het meest zuidelijke eiland van de Leeward Islands....

...daar ligt Roseau, de hoofdstad van Dominica...

Vrijdagochtend vroeg 19 feb vertrekken we van Saint Pierre op Martinique naar Roseau op Dominica. Voor Dominica trekken we een week uit. We stellen ons er veel van voor. Maar Dominica is geen liefde op het eerste gezicht. We geven het dus even de tijd! De holy pilot (van Chris Doyle) noemt het een 'unspoiled' eiland. Op het eerste gezicht noemen WIJ het eerder armoedig. Zelfde sfeer als de Kaap Verden alleen een tikje beter. Wel zien we elke dag veel Cruiseschepen de hoofdstad van Dominica (Roseau) aandoen. Wellicht een politiek/ economische keuze? Op Martinique zagen we ze niet. Maar ja op Martinique was meer welvaart, spraken ze Frans en reden ze rechts en hier hebben sommigen het echt arm, wordt een soort Engels gesproken en rijden we weer links.

...Franse vlag eruit en de vlag van Dominica en de gele Q(uarantaine )vlag erin...

...voor het eerst leggen we de dinghy aan een dinghy dock waarbij het nodig is om een anker of een lijntje uit te brengen om ervoor te zorgen dat de dinghy niet verpletterd wordt...

...eerste sunset in Dominica...

Eindelijk varen we eens met alle zeilen op. We hebben deze week maar 5-15 knopen wind. Hadden we nu maar de genua uit het stof gehaald. We hebben hem deze reis nog niet 1 keer gebruikt. Nu was het eerste goede moment in 10 maanden geweest. We hebben wel tussendoor weinig wind gehad, maar dat was altijd voor een paar uurtjes en nooit voor een hele week. Omdat we tegen alle regels in achterlijke wind van opzij hebben gaan we met grootzeil helemaal op en allebei de fokken uit toch maar effe 8 knopen door het water. We vinden het best zo! Tis wel aardig om te merken hoe intuitief we nu de zeilen zetten terwijl we een jaar geleden nog ons hoofd braken over het gebruik van de kotterfok. En dan nog... we kunnen nog steeds hee-eel wat leren!

...In het noorden van Martinique zie je al duidelijk Dominica liggen....

...we liggen vlakbij de provisorische dinghy steiger van onze huisbaas Sea Cat (de onofficiele vice-president van Dominica)....

...aan de overkant van de straat is in de bosjes een huisje gebouwd. Hier kan je tenminste nog IETS doen als je geen poen hebt...

MARTINIQUE =pan, pan, pan=

...joepie de sleutels zijn binnen. we kunnen weer weg...

In 3 dagen hebben we Martinique 'gedaan'. Dinsdag 16 feb komen we aan en vrijdag de 19de zijn we alweer op weg naar Dominica.Het lijkt wel of we een beetje haast krijgen want we racen zowat door de Carieb heen. haha.


...net buiten Rodney Bay is het water bijzonder van kleur...


...de aanloop naar Marin volgens de holy pilot...


...beeld van de aanloop naar Marin...

Gewapend met 2 kostbare reservesleutels komen we dinsdagmiddag in Marin aan. De aanloop is heel spannend: we varen door een onzichtbaar labyrinth van koraal en ondieptes. Gelukkig hebben we onze eigen ogen, de C80- Raymarine plotter en -ook erg fijn- staan er deze keer werkelijk rode en groene boeien op de plaatsen die ook op de kaart staan. Martinique ziet er op het eerste gezicht bijna zuid-Engels uit met haar groene heuvels. Maar het blijkt klein Frankrijk. Tis ook Frans. Je hebt er echt stokbrood, we moeten opeens weer rechts rijden en ze spreken hier Frans. Wij dus ook.In en uitklaren gaat hier heel efficient: in een koffieshop (nee niet ZO een) staat een computer. Daar vul je alles in. Effe uitprinten en klaar. Kost niks. Dat zijn we niet gewend.

...sunset in Marin...
Van Marin in het uiterste zuiden van dit grootste Caribische Eiland varen we naar Saint Pierre in het noorden. We passeren Diamand Rock (ooit door Napoleon gebruikt om de Engelse vloot bij Travalgar te verslaan) als we een relay van een pan-pan bericht horen over een schip met een gebroken mast. Het moet bij ons in de buurt zijn, dus kijken we uit of we hulp kunnen bieden. Als we de gehavende "clara" met een gangetje van 1,5 knoop over de Caribische Zee zien sappelen moeten we wel effe wat wegslikken. Het bejaarde Engelse echtpaar is echter redelijk onverstoorbaar (of in shock?). Ze hebben alles op een rijtje, gaan naar de dichtsbijzijnde ankerplaats bedanken ons vriendelijk en vragen ons om een paar berichten voor hen te 'relayen' tis namelijk wat lastig communiceren als je VHF antenne onderwater in plaats van 10 meter erboven zit.Communiceren met het MRCC van Martinique is geen sinecure als je allebei Engels spreekt met een accent ;))

...diamond rock...

...poor dismasted Clara...

Saint Pierre is een lieflijk klein dorpje. De oude vulkaan mt. Pelee werpt een schaduw over de huizen, de ruines en de resten van de laatste eruptie in 1904, waarbij zelfs alle 12 schepen die op de 'rede van Saint Pierre' voor anker lagen vernietigd werden. Alles is dicht. Maar de stad bruist van energie en er is overal muziek. Het is Carnaval. De dorpsbewoners lopen in zwart-wit gekleed swingend achter wagens aan die keiharde trans muziek voortbrengen. De laatste wagen van de stoet die zich meanderenddoor het dorp verplaatst is een vrachtwagen met alle lege kratjes bier. Groot applaus van de omstanders.

...the waterfront van Saint Pierre...


...carnaval jahoe...


...zicht op de ankerplaats vanaf het terras op het raadhuisplein...

We moeten de boot schoonmaken. Er zit veel zout aan de buitenkant en als dat er lang opzit en door de zon flink inbrand krijg je het er bijna niet vanaf. Dat klusje hebben we in Rodney Bay gedaan.Maar we hebben ook erg veel stof in de boot. In Saint Pierre horen we van mensen die vorige week in Dominica lagen dat hun boot onder het vulkaan -as van de uitbarsting van het nog- steeds- werkende- exemplaar van Montserrat zat. Waarschijnlijk is de vele stof die wij op Martinique en Santa Loezieja verzameld hebben ook een staartje van dit natuur verschijnsel geweest.

...Tot in Dominica....

Als we net uitgeklaard hebben uit Saint Pierre om naar Dominica te gaan ontmoeten wij Martin, een NL zeiler die 5 jaar geleden een 'rondje' maakte en maar niet kan stoppen. Hij kwam samen met Anne naar het dinghy dock gepeddeld in de kajak. We maken een praatje en horen dat hij al jaren, niet op diesel, maar op gebruikte frituur-olie loopt en dat dat nog steeds helemaal naar genoegen werkt. We vinden het jammer dat we elkaar niet langer kunnen spreken ( zij zijn op weg naar het zuiden en wij naar het noorden) want we zijn wel heel benieuwd naar alle snufjes die hij zijn stalen knikspant "rotop" heeft ingebouwd.

RODNEY BAY =sleuteltje sleuteltje =

...kaartje van de windward islands...

Maandag 8 februari 2010 willen we van de Batcave naar Rodney Bay vertrekken. Plan is een of twee nachtjes ankeren of in de haven liggen of beide...en dan door naar Martinique.

Leuk he! plannen maken is nodig om te weten waar je aan toe bent. Maar we hebben deze reis net zo vaak een alternatief plan moeten trekken door omstandigheden die je vantevoren niet kan bedenken en dus ook niet ziet aankomen. Haha (lachte zij nog welgemoed)

...als je vlakbij Rodney Bay bent zie je allerlei boten voor anker liggen, ergens daartussen zou dus de ingang naar de haven moeten zijn. Iets met rood en/of groen dus en omdat het hier het Iala B systeem gehanteerd wordt moet je rood dus niet links maar rechts van de ingang vinden..

...heel smal toegang kanaal naar de haven die als in een soort lagune achter de kust ligt...

...middenin de haven van Rodneybay is een steigertje voor de dinghy's van de ankeraars, daarachter liggen de restaurantjes en barretjes met houten airchairs en rumpunch op het menu...

Als we op onze Batcave Mooring de boot vaarklaar maken merken we dat we sleutel waarmee we de dinghy motor idiotproof op de rubbberbootje vastklinken kwijt zijn. Mmm we hebben daar een vaste plek voor en daar ligttie niet! Trees kan het ook niet helpen dat ze niet meer weet wat zij drie dagen ervoor van minuut tot minuut heeft gedaan. Okee dan maar met dinghy plus motor naar de volgende plek, maar eh ... dat is geen situatie om een oversteek mee te maken natuurlijk!

...in de brandende zon klussen in Rodney Bay. En BLIJVEN lachen natuurlijk ;)))...

...onze groentenman!!!!! Hij blaast op een conch schelp om te laten weten dat hij er aan komt en dat hoor je mijlenver kan ik wel zeggen...


...Als John en zijn zonen langs geweest zijn blinkt de Rebel weer als 6 maanden geleden. Wat je al niet met gewone witte azijn kan doen....

We keren de halve boot om (lekker schoon en opgeruimd hoor) en besluiten dat de sleutel weg is. Omdat het een Abus met een nummer is bestellen we een nieuwe en laten hem voor behoorlijk veel pecunia's opsturen. Maandag 15 februari moet tie aankomen in Rodney Bay hopen we van harte. Tja enig ander alternatief was een nieuwe dinghy plus nieuwe motor. Dus het kan erger;))..
Wacht ff

...we hebben de NL driekleur op een hogere plaats gemonteerd. Als hij in zijn eigen standaard staat en we hebben de wind in de rug dan kreeg je hem zo lastig uit je haar....

Precies (maar dan ook echt exact) op het moment dat wij van Abus via de email de bevestiging kregen dat Fedex het pakje met de duurste sleutel ter wereld had opgehaald vonden wij het originele exemplaar terug. Ahum. Bovenop de bimini. Dus je rijd met je auto van Amsterdam naar Rotterdam en dan naar Utrecht en AL-DIE-TIJD blijft dat rot ding lekker liggen. En JIJ maar zoeken natuurlijk, want van de auto heb je een reserve sleutel nietwaar????;)) haha

PS: tis nu zondag avond 14 Februari en de sleutel is track-and-trace in Memphis Tennessee, joepie!

HAPPY VALENTINE 2010

We zitten op het meest romantische eiland van de Caribbean: Santa Lucia (hoor je op de achtergrond de tenor flink op z'n Italiaans uithalen als je deze naam hoort? Trees kan dat overigens ook heel mooi zingen, maar dat mag zij niet meer doen van mensen die dat horen en dus ws errug gevoelige gehoororgaantjes hebben...

Affijn speciaal voor vandaag- EN speciaal voor jou- heb ik een greep gedaan uit alle hartige fotoos die wij afgelopen jaar gemaakt hebben:

....kussen vanaf de oceaan op 18 november tijdens de oversteek naar Suriname...


...prachtig oud en verweerd hart op de Joden Savanne in Suriname op 12 december 2009...

...kussen vanaf de oceaan op 15 november 2009...


...de weg naar de cacaobonen fabriek - 21 januari 2010 in Grenada- is geplaveid met bijzondere stenen...

We wensen je niet een (1) miezerige romantische dag toe maar minstens een heel jaar vol hartelijke wensen, romantiek en hele rattemekraam en vooral peace and love and hoopsedaisy!!!
kussies uit Rodney Bay Marina XXX